Oglum benim, herseyimsin...

Bebegim, Demir'im, seninle beraber 7,5 ayi devirdik, pazar gunu ilk anneler gunumuzu kutladik. Beni anne yaptigin, hayatimiza girdigin, binbir nese getirdigin icin sukurler olsun....Seni hayatta hicbirseyle kiyaslanmayacak kadar cok seviyorum, guldugun an icimde guller aciyor, azicik mahsunlassan, kolunda, bacaginda en ufak bir cizik, kizariklik gorsem icime bir yumru oturuyor...
Anne olmak boyle birseymis demek... Her an, her dakika seni dusunmek, keyfi iyi mi, uyudu mu, yemegini yedi mi, sutunu icti mi diye dusunmek...Hele benim gibi kaygili bir insan icin...
Canim oglum, son 7,5 ay zorlu gecti, ozellikle ilk 4-5 ay diyelim. Sen 6 aylik oldugunda, ohh dedim azcik, bebegimin keyfini surmeye gercekte o zaman basladigimi hissettim. Ilk aylarda zorlandigim, strese girdigim, ve bu yuzden bebegimin tadini yeterince cikaramadigim icin kizdim kendime cogu zaman, kendimi ve seni uzdum, nolur affet beni... Sandigim kadar sabirli olmadigimi, kolik, gaz, alerji ve uykusuzluk ve yeni nukseden istahsizlik problemlerimizle yeterince basa cikamadigimi dusundum, hala boyle dusunuyorum. Bana zaman ver biraz daha oglum, alisacagim, biraz daha rahat olmayi, daha iyi bir anne olmayi ogrenecegim elbet ben de...
Zaman hizla ilerliyor, sen buyuyorsun, gun gelecek yuruyeceksin, konusacaksin, sonra okula baslayacaksin, senin hizina yetismeye calisacagiz biz babanla, seni en iyi sekilde yetirstirmek icin elimizden geleni yapacagiz, tum sevgimizi, herseyimizi katarak...
Hayatim senle degisti ama daha guzel bir hal aldi oglum benim... Babana olan duygularima yenileri eklendi, en guzelleri...Baban, sen ve ben super aile olduk bebegim. Anne ve baba olarak bizi sectigin icin tesekkurler canimin taa ici...