Dostluklar uzerine birkac soz

Son gunlerde iyiden iyiye aklima takilan, beni biraz uzen bir konu var... Arkadasliklar...etrafima bakiyorum, eski arkadaslarimdan, dostlarimdan o kadar az kisi kalmis ki, kimse artik birbirini aramiyor sormuyor. Herkes ya yurtdisinda, İstanbul'daysa da malum is, guc vs. Boyle olmamali oysa ki. Durup dusunmeli insan gecmisteki paylasimlari, zaman gectikce gorusmeden konusacak konular azalsa bile-ki gercek dostluklarda olmaz bu, gecmise dair ozlemleri hissedince en azindan bi alo diyebilmeli. Ama yok, varsa yoksa facebook, sms, vs... Evlilikler, dogumlar oluyor, gelmeyi birak da bekledigin arkadaslarindan telefon bile alamiyorsun bazen. Ne kotu, ne aci...Ben mi bir yerlerde hata yaptim, bunu da dusunuyorum, olabilir, yapmis da olabilrim, ya da yukarda bahsettigim sosyal medyayi ben de bazen telefon yerine kullaniyor olabilirim, ama en azindan dugundu, dernekti, bebekti durumlarinda telefon etmeye calisirim, gidemiyorsam. Velhasil ozluyorum eski arkadasliklari, her derdimizi bicir bicir paylasip unuttugumuz, ufak tefek seylere kahkahalarla guldugumuz gunleri. Ee yapacak birsey var mi, kendi adima pek yok acikcasi, yapacaklarimi yaptim, bekleme modundayim...gunluk telas, ic guc kosturmaca, bebis, ve tabi eski, yeni vefali dostlarla hayat olanca hiziyla akip gitmeye devam edecek...