Cok zordu, hala da zorluklar devam ediyor... Ilk 2 ay surekli, 7/24 agladi Demir, acemilik, panik, endise, gerginlik hepsini yasadik.. Ben ki lohusalik depresyonu da neymis canim derken, ozellikle ilk gunler hep agladim sebepsiz yere, sonraki aglamalarimin nedeni ise Demir'in surekli aglamalari ve benim caresizligimdi.
Bizimki klasik kolik tanimlarina uymuyordu, cunku haftada 3 gun aksam saatlerinde degil, her gun her saatti. Bazen fon makinasi, bazen elektrik supurgesi ama en cok aspirator kullandik, 4 aylik olucaz hala geceleri aspiratorle yasiyoruz.
Gazli bebek Demir, ama oyle boyle gazli degil, cikan seslere inanamiyoruz o kucucuk bedenden. Bunca aydir denemedigimiz gaz ilaci kalmadi, rezene, anason, vs. hicbiri kar etmedi. Sanci tuttugunda biraz masaj ve sicak havlu, gazlari cikarabilmesine yardimci olursak sansliyiz.
Tabi boyle gazli olunca uykusuz bir bebek Demir, sancidan kivranmaktan uyku uyuyamiyor. Tibbin aciz kaldigi bir durum bu, tum mevcut ilaclar arti dogal yontemler denendi, iih olmuyor gazlar tam gaz devam.
Ustune bir de inek sutu alerjisi ve buna bagli reflu eklendi. Ben ciddi bir diyetteyim, alerjen olabilecek hicbir gidayi almiyorum bunyeye. Reflu icin de ilac kullaniyoruz.Ilk gunler duzelme oldu sandik, saka yapiyormus bizimkisi, zira gece 9 saat uyudu kesintisiz ama bir kere oldu bu, sonra eski tas eski hamam...
Tabi cok uzuluyorum, moralim bozuluyor, zaman zaman sinirleniyorum ama sabretmek tek altin kural bunu anladim.
Onceligim Demir'in fizyolojik sorunlarinin biran once cozumlenmesi, yani gaz, reflu ve alerjinin bitmesi. Akabinde uyku sorunumuz devam ederse, uyku egitimi vermeyi planliyoruz. Henuz yonteme karar vermedim ama aglatmayi, yani Ferber metodunu son secenek olarak dusunurum.
Simdi bebisim kisa uykularindan birinde, ana kucaginda, surekli mikir mikir dolayisiyla surekli sallanmak istiyor, ee bu gorev de benim tabi:)
olsun herşeye değiyorlar... okuyunca ben de sizinle bizim hikayemizi paylaşmak istedim belki biraz olsun iyi hissedersiniz diye. oğlum doğuştan damak yarıklı olarak dünyaya geldi. ameliyat olduğu güne kadar nöbetleşe uyuduk çünkü uykusunda sürekli nefes sorunu yaşayıp her seferinde ölümden dönüyordu. her yemek yememiz yine korku ve endişe içindeydi çünkü burnumuza kaçan her mama beynimize gitmeyen oksijene eşitti... bununla beraber beni hiç emmedi! ilk aylarda işitme engelli olduğunu söyledi doktor. doğumdan sonra 3. saatten itibaren sürekli kötü şeyler oluyordu. önce damak yarığı sonra işitme sorunu.. Allahım... dedimki kendi kendime bu benim evladım isterse dünyadaki en kötü şeyler onun başına gelsin yine benim evladım! sevgiyle sarıldım canımı verdim... ileri ki aylarda işitme sorunu olmadığı anlaşıldı canavar gibi duyuyordu :) bizim hiç gaz sorunumuz da olmadı çünkü damak yarıklı bebekler hava yutmadıkları için gaz sorunları da olmuyordu git gide güzelleşiyordu her şey hani derler ya her şerde bir hayır vardır aynen öyle işte. oğlum şimdi 15 aylık 2 ay önce ameliyat oldu 3 saat süren zor ama sonucu mükemmel bir ameliyat şimdi herşeyi yiyor içiyoruz. heyecanla beklediğim tek şey bir gün anne demesi o da olur elbet. ufak bir konuşma terapisine ihtiyacımız var sadece... bu satırları aman be kadın neler var sen de çocuk iki ağladı diye dert ediyorsun kendine diye yazmak için yazmadım emin olabilirsiniz sadece içerisinde olduğunuz zorluğun tadını çıkarın. mutlu olun ve tanrıya şükredin diye yazdım. bir de sanırım rahatlamak istedim :) küçük Demiri kocaman öpüyorum. sevgiler...
YanıtlaSilBasak hnm tesekkur ederim paylasiminiz ve desteginiz icin, Mert cok yakisikli masallah, gecmisler olsun, beraber nice guzel gunler gorun...
Sil